Waarom de rozenkrans bidden en waarom in oktober?
De rozenkrans… 3×50 keer hetzelfde gebed bidden. Waarom zou je dat “in deze tijd” nog doen?
Vanzelfsprekend is het zoeken naar diepte in ons gebed terecht.
Maar hoe vaak staan we niet met de mond vol tanden en “weten wij niet eens hoe wij behoren te bidden” (Rom. 8,26)? Dikwijls voelen wij pijnlijk onze armoede voor God.
Op die momenten stil voor Hem zitten, enkel met de woorden “Ik weet niet wat ik moet zeggen, Heer…” kan het meest authentieke gebed zijn. Maar het kan ons ook de moed ontnemen om vol te houden in het gebed want “ik weet toch niks te zeggen”…
Formules uit onze rijke gebedstraditie kunnen dan helpen.
In kloosters en abdijen worden al sinds mensenheugenis dagelijks de 150 psalmen gebeden. Telkens opnieuw, dag na dag, op gestelde tijden.
Het rozenkransgebed is ooit ontstaan als alternatief hiervoor “voor de gewone mensen”. De 150 psalmen werden 150 Onze Vaders, later 150 Weesgegroeten. Een gebedssnoer (een paternoster) hielp om de tel niet te verliezen. In de praktijk wordt echter per gebedsmoment maar 1/3 van een volledige rozenkrans gebeden.
Steeds dezelfde woorden bidden… dat past in de traditie van het repetitief gebed dat al bij de kluizenaars uit de oosterse Kerk bestond. Je vindt het ook in het “Jezusgebed”, het eerbiedig herhalen van de Naam van Jezus, bijna zoals een mantra die helpt bij de meditatie.
Door een gebed steeds te herhalen, creëer je rust en aandacht om je te verdiepen. De praktijk van het “aframmelen” is daar een karikatuur van.
In het begin van de 16e eeuw werd het rozenkransgebed verrijkt en kreeg het zijn huidige vorm. Per tientje wordt een passage uit het evangelie overwogen (de “mysteries”) en toegepast op het eigen leven. Intenties worden uitgesproken: verlangens, noden, zorgen waarvoor gebeden wordt.
Het is een misvatting dat de rozenkrans enkel bidden tot Maria is en een nodeloze omweg naar God. Het is in essentie juist een gebed tot de Drieëne God, in het bijzonder tot de Vader, waarbij we Maria uitnodigen om voor ons/met ons mee te bidden. Het is een beleven van de gemeenschap van de heiligen in de praktijk.
De maand oktober is bij uitstek de maand waarin de rozenkrans gebeden wordt. Ze wordt dan ook de Rozenkransmaand genoemd. Dat heeft te maken met het feest van O.L.V. van de Rozenkrans dat sinds de 16e eeuw in de katholieke kerk jaarlijks op 7 oktober gevierd wordt.
Maria zelf vroeg bij de verschijningen in Fatima (1917) om de rozenkrans te bidden, voor de bekering van de wereld en bijzonder voor de bekering van Rusland waar net de revolutie was uitgebroken. Hoe actueel ook in onze dagen!
De Rozenkrans
De volledige rozenkrans is een gebedssnoer, samengesteld uit vijftien keer
tien kralen, telkens afgewisseld met één aparte, meestal grotere kraal. De
series van tien kralen noemt men 'tientjes'. Terwijl men de kralen door de
vingers laat glijden, bidt men telkens een Weesgegroet; bij de grotere kraal
tussen de tientjes in bidt men een Onze Vader en een Eer aan de Vader. Aan het
begin van elk tientje wordt een geloofsgeheim uitgesproken om tijdens het
ritmische bidden van de Weesgegroeten te overwegen.
Van oudsher zijn er drie series geheimen: de blijde, droevige en
glorievolle geheimen.
De Blijde Geheimen
Geheimen van het Licht
Het Rozenhoedje
In het dagelijks gebruik van de gelovigen werd meestal niet een complete
rozenkrans van 150 Weesgegroeten gebeden, maar een derde ervan: 50
Weesgegroeten: het 'rozenhoedje'.
Bron: mijnparochie.be en heiligen.net
- In onze parochie wordt elke vrijdagavond voor de Mis van 19:00 in de Jozefkerk het rozenhoedje gebeden, vanaf18:30