"Ik besefte dat geloof me alleen maar goede dingen brengt, nu wil ik me laten dopen."

Het verhaal van Lena uit Parijs. Een verhaal dat bij veel jongeren van deze tijd past. Niet religieus opgevoed, in de anonimiteit van een (grote) stad, met alle onrust van onze tijd, de zorgen over de maatschappij en de vragen naar wie je zelf bent, zeker als je dierbaren verliest.

Ook in onze parochie zijn er weer jongeren die bij ons aankloppen met hun verlangen om gedoopt te worden. Wij heten ze welkom in onze geloofsgemeenschap. Tot eind februari kunnen zij zich melden om met Pinksteren (24 mei) gedoopt te worden, of het vormsel ontvangen als zij wel gedoopt zijn.

KLIK HIER VOOR ONZE SPECIALE PAGINA 'KATHOLIEK WORDEN' 

"Ik besefte dat geloof me alleen maar goede dingen brengt, nu wil ik me laten dopen."

De Parijse Lena (34) bereidt zich voor op de doop – "In het begin was het vooral de schoonheid van de kerken die me aantrok, hun architectuur. Toen raakte ik gefascineerd door de heilige dimensie van religie, de schoonheid van de hymnen, de ceremonies."

Lena, een 34-jarige persvoorlichter, voelt al jaren de wens om zich te laten dopen en het katholieke geloof te omarmen. De jonge vrouw woont in hartje Parijs; haar moeder is moslim en haar vader is katholiek opgevoed, maar beoefent het geloof niet. Lena voelt zich tot Christus aangetrokken. "In het begin was het vooral de schoonheid van de kerken die me aantrok, hun architectuur. Toen raakte ik gefascineerd door de sacrale dimensie van religie, de schoonheid van de hymnen, de ceremonies", vertelde ze aan het katholieke nieuwsportaal Aleteia. Lena ging steeds vaker naar de mis, alleen of met vrienden. Geleidelijk aan "begreep ze de boodschap van Christus". "Ik besefte dat geloof me alleen maar goede dingen brengt, dus besloot ik het geloof te omarmen en me te laten dopen."

Dus ging Lena naar een parochie in de buurt van haar appartement. Ze ging naar binnen, vulde de benodigde papieren in voor haar doopaanvraag en besloot vervolgens naar de kerk van Saint-Ambroise te gaan, waar ze nog nooit eerder was geweest. Daar vond ze een herdenkingskapel gewijd aan de ongeveer 130 slachtoffers van de Bataclan-aanslagen van 13 november 2015. Ze was diep ontroerd: "Ik zie de gedenkplaat met de namen van alle slachtoffers en ontdek de naam van mijn vriendin Marie! Dat was echt een teken dat ik op de juiste plek was!"

Tien jaar geleden verloor Lena haar beste vriendin Marie bij de terroristische aanslag in de Bataclan. Ze waren toen allebei 24 jaar oud en kenden elkaar al sinds de middelbare school. Sindsdien legt Lena elk jaar bloemen voor de concertzaal, zich er niet van bewust dat slechts een paar meter verderop de kerk Saint-Ambroise staat, met een kapel gewijd aan de slachtoffers van de aanslagen van 13 november. Deze herdenkingskapel is nu een plek geworden waar ze troost vindt en die haar groeiende geloof door het catechumenaat versterkt, meldt "Aleteia".

Lena werd hartelijk ontvangen door de parochie en begon aan de catechumenaatscursus. Ze is nu begonnen aan haar tweede jaar en bereidt zich voor op de doop tijdens de paaswake op 4 april. "Dit pad versterkt mijn geloof; geloof geeft me veel troost, het geeft mijn leven meer betekenis, richting, samenhang en het gevoel op de juiste plek te zijn", legt ze uit. Lena heeft ook de kracht van gebed ontdekt. ​​"Vroeger bad ik nooit; nu bid ik met vreugde, of mijn gebeden nu verhoord worden of niet!"

Lena maakte meteen deel uit van de parochiegemeenschap. Omdat ze door een carrièrepauze wat vrije tijd had, bood ze aan de bloemen te verzorgen. "Elke vrijdag kom ik de kerk versieren met bloemen. Ik maak van de gelegenheid gebruik om te bidden in de herdenkingskapel, een kaarsje voor Marie aan te steken, haar in stilte over mijn week te vertellen en haar weer te vinden! Deze kapel is een plek waar ik haar aanwezigheid voel," vertrouwde ze Aleteia toe.

(Aletheia/kath.net)

Nieuwsbrief van 6 december

 

Klik op de afbeelding voor de PDF

An (International) Festival of Lessons & Carols

Zondagmiddag 14 december 2025 zal de derde editie plaatsvinden van een Festival of Lessons and Carols in de St. Jozefkerk te Helmond. Wederom is de uitvoering van de meerstemmige werken in handen van een projectkoor, bijeengebracht door leden van de Capella Musica Sacra. Het geheel staat onder leiding van Leontain van Lieshout met Ine Noijen op orgel.

Een Festival of (Nine) Lessons and Carols is een traditioneel Engelse viering met veel muziek en (Bijbel)lezingen: verhalen, koormuziek en samenzang wisselen elkaar af. Het is in 1880 ontwikkeld door de anglicaanse bisschop Edward White Benson, de latere aartsbisschop van Canterbury, voor de kathedraal van Truro in Cornwall. Traditioneel gaan de negen lezingen uit de Bijbel over de verbanning uit het paradijs, de visioenen van een verwachte verlosser en de geboorte van Jezus. De lezingen worden afgewisseld met werken voor koor en samenzang van Christmas Carols. Vanaf 1918 wordt ook in King’s College Chapel in Cambridge de viering in deze vorm gehouden. Sindsdien heeft deze zich over de hele wereld verspreid.

Waar een Festival of Lessons and Carols traditioneel bestaat uit werken van Engelse componisten zoals David Willcocks en John Rutter, is met deze editie voor een internationaler repertoire gekozen. Naast traditioneel Engels koorwerk is er kerstmuziek uit Zweden, Spanje, Argentinië en Oekraïne te horen. Vermeldenswaard is het ‘Stille Nacht’ uit de musical ’14 -’18 waarvoor het koor toestemming heeft gekregen dit éénmalig uit te voeren.

De aanvang is 15.00 uur en de toegang is gratis. Na afloop zal er een collecte gehouden worden voor de Caritas 0492 dat zich richt op het op meerdere momenten in de week verstrekken van voedsel aan de minima, mensen met honger, of vluchtelingen. Daarnaast is er de mogelijkheid om na afloop elkaar te ontmoeten met een kopje koffie, thee of een drankje.

Vier zondagen en hun betekenis

 

Adventskrans: om af te tellen tot Kerstmis

De adventskrans die we vandaag de dag kennen, bestaat al meer dan 180 jaar. Het is simpelweg een antwoord op de vraag: "Wanneer is het eindelijk Kerstmis?" De adventskrans vindt zijn oorsprong in Hamburg. Daar kwam in 1839 de protestantse dominee Johann Hinrich Wichern, werkzaam in een instelling voor kansarme jongeren, op het idee om met brandende kaarsen de dagen tot Kerstmis af te tellen. De kinderen hadden herhaaldelijk gevraagd wanneer de grote dag eindelijk zou aanbreken.

Geschiedenis van de adventskrans

De oorspronkelijke adventskrans bestond uit een wagenwiel waarop in totaal 23 kaarsen stonden: vier grote witte kaarsen voor de zondagen en 19 kleine rode kaarsen voor de weekdagen. Elke dag werd er één kaars aangestoken totdat op kerstavond alle kaarsen op het wagenwiel brandden. Het licht symboliseert Jezus Christus, wiens geboorte met Kerstmis wordt gevierd.

Adventskrans in de Dom van Keulen © Modanese/Aartsbisdom Keulen

In de loop der tijd ontwikkelde de adventskrans met vier kaarsen die we vandaag de dag kennen zich vanuit het oorspronkelijke ontwerp van Wichern. Na de Eerste Wereldoorlog verspreidde de traditie van de adventskrans zich over verschillende geloofsrichtingen, tot in Zuid-Duitsland.

In Keulen zou in 1925 voor het eerst een adventskrans met vier kaarsen in een katholieke kerk zijn opgehangen. Deze populaire gewoonte kreeg pas na de Tweede Wereldoorlog bredere acceptatie in de katholieke kerk.

De adventskrans past goed bij de katholieke liturgie van de advent: licht als symbool voor Christus en groene dennentakken als teken van vroomheid en de geboorte van Christus.

Dennentakken: symbool van leven en hoop

Vanaf 1860 gebruikte Johann Hinrich Wichern dennentakken om de adventskrans te versieren. Dennentakken zijn een symbool van leven: de dennenboom blijft zelfs in de winter groen en wijst op de hoop dat de natuur in het voorjaar tot nieuw leven zal ontwaken. Naast groen kenmerkt ook de kleur rood de adventstijd. Het rood van de vier kaarsen symboliseert het bloed van Jezus Christus, dat Hij aan het kruis vergoot.

In tegenstelling tot de gebruikelijke arrangementen van dennentakken is de traditionele adventskrans rond. De cirkel, zonder begin of einde, symboliseert symbolisch de eeuwigheid die de mensheid is geschonken door de opstanding van Jezus Christus.

De kleur van adventskranskaarsen

Adventskranskaarsen zijn er in allerlei kleuren. Er is echter geen echte "standaardkleur" voor de vier kaarsen. In de katholieke traditie zijn er twee veelgebruikte variaties met een diepere betekenis:

Kaarsen in rood

Het rood van de vier kaarsen symboliseert het bloed van Jezus Christus, dat Hij aan het kruis vergoot. Zo zijn de kribbe en het kruis in dit symbool al met elkaar verbonden.

Kaarsen in violet en roze

Gebaseerd op de katholieke liturgie ontstond de gewoonte dat één kaars roze is en drie kaarsen violet. De inspiratie voor deze kleurensymboliek is het paarse priestergewaad dat tijdens de advent wordt gedragen. De roze kaars wordt aangestoken op de derde zondag van de advent, halverwege de advent (een soort "midden"). Op de derde zondag van de advent kan het liturgische gewaad ook roze zijn om de grote verwachting van Kerstmis uit te drukken. Om deze reden heeft de derde kaars dezelfde kleur.

Tekst Aartsbisdom Keulen

Smits orgel Lambertuskerk (2) Zondag 30 november in gebruikname

Het historische Smits-orgel zal met een officiële presentatie op zondag 30 November 2025 in gebruik worden genomen.

’s Morgens om 11.00 uur is de presentatie en zegening in de Heilige Mis en om 15.30 uur zal Jan van de Laar, vaste organist van de parochie en stadsorganist van Helmond het orgel in een concert aan ieder die wil, laten horen.

In het voorjaar van 2025  heeft het bestuur van de parochie Heilige Lambertus Helmond het orgel van de voormalige St. Servatiuskerk van Oijen weten te verwerven. Het gebouw werd als kerk gesloten en voor het historische orgel van de Brabantse orgelbouwer Franciscus Cornelius Smits uit 1848 werd een nieuw onderkomen gezocht.

Dit unieke  instrument is recent  geplaatst als koororgel in de Sint Lambertuskerk van Helmond. Het orgel is in goed gezelschap, immers in deze kerk staat het beroemde instrument van Guillaume Robustelly uit 1772.

Met veel inzet is in de voorbije maanden aan het uiterlijk van het instrument gewerkt door studenten  van de afdeling voor decoratie en restauratie van het SintLucas college te Boxtel.

In samenspraak met het parochiebestuur, adviseur Roger van Dijk namens de KKOR, is gekozen voor een nieuw aanzicht in houtimitatie, beter passend bij het Robustelly-orgel en andere objecten in de kerk.

Op geheel authentieke wijze is met 19^e -eeuwse technieken gewerkt: de kas is in donkereiken uitgevoerd, gebruikmakend van plantaardige olie en aardpigmenten. Verfijnde toevoegingen in bladgoud geven de oude orgelkas nu een prachtige uitstraling, passend bij de bouwperiode van het orgel.

Hiermee is een uniek project gerealiseerd in Nederland: een onderwijsinstelling die in het kader van de afronding van  de opleiding een dergelijk opdracht op hoog niveau heeft weten te realiseren!

Verschueren Orgelbouw te Ittervoort realiseerde de technische en artistieke uitvoering van de werkzaamheden: demontage, overplaatsing en opbouw in de St. Lambertuskerk.

Op zorgvuldige wijze is gewerkt aan het optimaliseren van de intonatie naar de weldadige akoestiek van de kerk, zonder daarbij het klankconcept van de oorspronkelijke bouwer uit het oog en oor te verliezen.

Patrick Laeschet herstelde op  voorbeeldige manier de bakstukken van de beide klavieren die er nu weer prachtig uitzien.

Nieuwsbrief van 22 november

 

klik op de afbeelding voor de link (PDF)

Red Wednesday voor vervolgde christenen

Vanavond om 19:00 in de ontmoetingsruimte de film 'Helden van geloof', en aansluitend in de Carlo Acutiskapel gebed en rozenkrans.

De Jozefkerk is vanavond rood verlicht.

klik op de link voor de website van Kerk in Nood

Smits-orgel Lambertuskerk (1)

Dit artikel in het Eindhovens Dagblad (te lezen voor parochianen met een ED of DPG-media abonnement) is het eerste van een aantal bijdragen over het gerestaureerde Smits-orgel in de Lambertuskerk.

GLOW in de Lambertuskerk

(C) foto's pastoor Seidel

Nog twee avonden kunnen we de lichtkunst van Glow in de Lambertuskerk zien en ervaren. Er staan 's avonds vaak lange rijen om de kerk in te gaan en vanuit het middenschip wordt de bezoeker getrakteerd op een spektakel van licht en orgelmuziek. 

Met respect voor de waardigheid van de kerk, is de muziek gekozen die past bij het Robustelly-orgel, van Franse componisten zoals Léon Boelmann (De Toccata uit de Suite Gothique) en Olivier Messiaen, en het Agnus Dei van Samuel Barber. Bij elke van de drie orgelstukken past een eigen lichtprogramma. Het hoogaltaar is steeds vol in het licht, het centrum van de kerk, waar Jezus in het tabernakel is.

Voor mensen die normaal niet de Lambertuskerk bezoeken, is het een mooie kans en uitnodiging. GLOW zet Helmond weer meer op de kaart en door onze deelname zetten wij onze mooie stadskerk met de orgels ook weer in de spotlight.

Verslag van de klusdag rond de Jozefkerk

Op zaterdag 8 november gonsde onze Jozefkerk weer van de bedrijvigheid. Meer dan zeventig enthousiaste parochianen van letterlijk alle leeftijden staken de handen uit de mouwen voor de jaarlijkse klusdag. Na het ochtendgebed en de instructie ging iedereen voortvarend aan de slag. Er werd weer naar hartenlust gesopt, gezogen, geblazen, gesnoeid, gesjouwd, gelapt, geveegd, gesleuteld, gezaagd en gekit. Maar meer nog, er werd heel wat gelachen en geleut, en er werden gesprekken met allerlei diepgang gevoerd. 

Nog belangrijker dan de klussen was immers het samen zijn, het voelen dat we een gemeenschap zijn. En hoewel iedereen het liefst de hele dag zou doorgaan, maakten we voor het middaggebed even pas op de plaats. Het werd stil en pastoor Seidel herinnerde ons eraan dat men in het klooster volgens de regel van Benedictus ook bidt en werkt op gezette tijden. 

Na de Eucharistie gingen we, zoals het een goede gemeenschap betaamt, samen aan tafel om te eten en te drinken. Geestelijk en lichamelijk gesterkt konden we 's middags weer volop aan de slag. Op tijd voor de Poolse viering van zaterdagmiddag was de kerkzaal weer helemaal fris en fruitig. Zo is ook de tuin klaar voor de winter en voor komende seizoenen. En er zijn nog diverse andere tastbare resultaten, maar bovenal kijken we terug op een heel gezellige en warme dag. De EHBO'ers hadden het rustig, want er is slechts één pleister geplakt. 

Het lichaam (Paulus) heeft dus nauwelijks geleden, maar is vooral gegroeid en versterkt. Wij zijn dankbaar dat we zo hebben mogen bouwen aan onze gemeenschap. Graag tot een volgende keer - die komt er ongetwijfeld!

verslag door: Thijs

Een uitgebreid verslag met foto's vindt u ook op DitIsHelmond: 

Klik op de afbeelding voor het verslag op DitIsHelmond

Wij danken alle vrijwilligers die afgelopen zaterdag hebben meegedaan, het organiserend comité, en ook degenen die er zulke mooie verslagen met foto's van hebben gemaakt!

Koemi en de Pauluskerk op DitIsHelmond