Gisteren getuigde Danielle (op een hele knappe manier) aan het eind van de gezinsviering over haar ervaringen op de Wereldjongerendagen. Het raakte ons die ademloos luisterden. Zij was een van de zeker 10 jongeren die we de afgelopen dagen hebben gehoord over wat ze hebben meegemaakt op de WJD in Lissabon. Niet iedereen wil er in het openbaar over spreken of schrijven, maar na de vieringen gisteren en vandaag werd er ook door andere deelnemers volop met elkaar gedeeld over de vreugde die de WJD dit jaar heeft gebracht.
We horen over saamhorigheid, samen optrekken en het delen van het geloof, vriendschap met elkaar en de band met Jezus. Over de catechese en de woorden van Paus. Over de vieringen, de aanbidding, het pelgrimeren. Over het deel zijn van de wereldkerk en het Lichaam van Christus, over je eigen plaats in het leven, je roeping, de taak om missionair te zijn, om lief te hebben. Zoveel waardoor de WJD een blijvende en levende bouwsteen is in het leven van deze jongeren. Onvergetelijk, maar ook een ervaring waarop de keuze om als katholiek te leven is bevestigd.
Lees HIER op onze Facebookpagina de ervaringen van Danielle, Jeffrey en Jason.
Hier het getuigenis van Danielle in de Jozefkerk zondag 20 augustus:
Ik kijk erg positief en enthousiast terug op de Wereldjongerendagen, door alle momenten van aanbidding, teachings en evenementen met zoveel jongeren heb ik erg veel geleerd en voel je dat het je echt opbouwd.Veel van de dingen die ik geleerd heb, heb ik opgeschreven en wil ik ook graag gaan toepassen op mijn dagelijks leven. Bijvoorbeeld het bidden tot de Heilige Geest, überhaupt meer bidden, omdat dat de manier is om je hart en hoofd in de goede richting naar God te houden, en het echt zien van andere personen, liefhebben omdat je de andere persoon ziet en niet in je achterhoofd hebt wat een vriendschap met een bepaald persoon voor jou kan opleveren. Door de WJD krijg je heel erg het gevoel dat het geloof leeft en in vuur en vlam staat met de Heilige Geest, je wil dan ook zelf bijdragen aan het verspreiden van die boodschap, dat Jezus leeft! Iedereen heeft de roeping om missionair te zijn, op je eigen manier. Dat is voor mij niet altijd gemakkelijk, bijvoorbeeld op school, ik studeer nu aan de universiteit en voor zover ik weet heb ik geen gelovige medestudenten op mijn studie. Dan is het soms lastig om met ze in discussie te gaan over bepaalde onderwerpen. Gelukkig zijn er wel Christelijke studentenverenigingen, waar je wel weer heel enthousiaste studenten tegenkomt. Dat doet mij erg goed.Ik ga wel vaker naar christelijke evenementen voor jongeren, maar dan kleiner dan de wjd natuurlijk en ik merk dat het samen zijn met Christus in ons midden mij heel erg sterkt in geloof en me kracht en moed geeft. De WJD is daar niet anders in geweest, het brengt je simpelweg zoveel vreugde, nieuwe hoop en kracht, en het brengt je dichter bij de Heer.God leidt al onze wegen, de mijne en de uwe, ik weet zeker dat hij voor ieder van ons een weg heeft voorbereid waarop we gelukkig zullen zijn. Hij is met ons in goede en slechte tijden, zoals ook een liedje zegt wat ik vaak heb gehoord op de WJD en mij erg heeft geraakt: "I'm so blessed, because on my best days, I'm a child of god, on my worst days, I'm a child of god, every day is a good day and you're the reason why".Zo heb ik ook gemerkt tijdens de WJD hoe belangrijk muziek is, het is voor mij een manier om echt in contact te komen met jezus, eigenlijk is muziek voor mij de enige manier waarop ik al mijn zorgen en alles wat tussen mij en God in staat echt van me af kan werpen en me kan richten op hem. Christoffer West (van de lezing over de theologie van het lichaam) vertelde ook dat muziek de manier is om in contact te komen met de diepste verlangens die in je hart leven, en dat is ook wat iedereen mag doen, al deze verlangens gaan namelijk uit naar de heer.Ook wat de paus vertelde aan het eind van zijn preek op zondag heeft me erg geraakt; "Wees niet bang!".Vooral omdat ik er in Portimao tijdens de gebedsavond achter was gekomen dat ik eigenlijk best veel angsten en onzekerheden heb die mijn relatie met God erg in de weg staan. Daarom wil ik leren niet meer bang te zijn. en om dat nog eens extra van de paus te horen was alsof God tegen mij sprak op het moment dat de paus zei: "Ik zou willen dat ik jullie allemaal stuk voor stuk in de ogen kon kijken en kon zeggen 'Wees niet bang!'".Dus zou ik het U allemaal op het hart willen drukken, Wees niet bang! We hoeven immers niet te vrezen, want Jezus is verrezen!
